٦٤٣ – وعن عائشة رضي الله عنها أَنها قالت للنبيِّ صلى الله عليه وسلم : هل أَتى عَلَيْكَ يَوْمٌ كَانَ أَشدَّ مِنْ يوم أُحُدٍ ؟ قال : « لَقَدْ لَقِيتُ مِنْ قَومِكِ، وكَان أَشدُّ ما لَقِيتُ مِنْهُمْ يوْم العقَبَةِ، إِذْ عرَضتْ نَفسِي على ابْنِ عَبْدِ يَالِيلَ ابْنِ عبْدِ كُلال، فلَمْ يُجبنِى إِلى ما أَردْتُ، فَانْطَلَقْتُ وَأَنَا مَهْمُومٌ على وَجْهِي، فلَمْ أَسْتَفِقْ إِلاَّ وَأَنا بقرنِ الثَّعالِبِ، فَرفَعْتُ رأْسِي، فَإِذا أَنَا بِسحابَةٍ قَد أَظلَّتني، فنَظَرتُ فَإِذا فِيها جِبريلُ عليه السلام، فنَاداني فقال : إِنَّ الله تعالى قَد سَمِع قَولَ قومِك لَكَ، وَما رَدُّوا عَلَيكَ، وَقد بعثَ إِلَيك ملَكَ الجبالِ لِتأْمُرهُ بما شِئْتَ فِيهم فَنَادَانِي ملَكُ الجِبَالِ، فَسلَّمَ عَليَّ ثُمَّ قال : يا مُحَمَّدُ إِنَّ الله قَد سمعَ قَولَ قَومِكَ لَكَ، وأَنَا مَلَكُ الجِبالِ، وقَدْ بَعَثَني رَبِّي إِلَيْكَ لِتأْمُرَني بِأَمْرِكَ، فَمَا شئتَ : إِنْ شئْتَ : أَطْبَقْتُ عَلَيهمُ الأَخْشَبَيْن » فقال النبي صلى الله عليه وسلم : « بلْ أَرْجُو أَنْ يُخْرِجَ الله مِنْ أَصْلابِهِم منْ يعْبُدُ الله وَحْدَهُ لا يُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا » متفقٌ عليه
643 – ‘Aicha رضي الله عنها rapporte qu’elle avait dit au Prophète صلى الله عليه وسلم : As-tu passé un jour plus dur, que celui (de la bataille) d’Ohod ? Il dit : « J’ai souffert du comportement de ton peuple , et la plus dure (souffrance) qu j’ai enduré était celle du jour d’El ‘Aqaba (après la mort d’Abou Taleb) lorsque j’ai demandé refuge et protection auprès de Ibn ‘Abd Yalil Ibn Abd Kilal, mais il refusa. Je partis donc, abattu, soucieux et errant sans but, jusqu’à ce que je me retrouve à Qarn Etha’alib. Je levai la tête, et je vis qu’un nuage me couvrait de son ombre. Je regardai à l’intérieur, et je vis Jibrîl (Gabriel) عليه السلام (que le salut soit sur lui), qui m’appela, en me disant : Allah تعالى (le Très-Haut) a entendu ce que ton peuple t’a dit, et Il t’a envoyé l’ange des montagnes, afin que tu lui ordonnes de faire d’eux ce que tu veux. L’ange des montagnes m’appela, me salua, et dit : Ô Mouhammad ! Allah a entendu ce que ton peuple t’a dit, et Il m’a envoyé, afin que tu m’ordonnes ce que tu veux. Si tu veux, je les écraserai entre ces deux montagnes (qui entourent la Mecque) » Je dis : « J’espère plutôt qu’Allah fera sortir de leurs reins (de leur descendance) ceux qui adoreront Allah seul, et ne Lui associeront rien ». Ayant reçu le consensus
643 – Dari Aisyah رضي الله عنها di berkata kepada Nabi صلى الله عليه وسلم : “Apakah engkau pada suatu hari (pernah) mengalami penderitaan lebih serius daripada perang Uhud?” Beliau menjawab : “Aku benar-benar telah mendapat penderitaan karena ulah kaummu, dan penderitaan yang paling berat yang aku terima dari mereka adalah pada hari Aqabah. Ketika itu aku menawarkan dakwahku kepada putera Abdulyalil ibn Abdukulaal, ternyata dia tidak menyambut apa yang aku inginkan, maka aku pergi dengan perasaan sedih sekali (yang menyelimuti) sepanjang perjalananku. Aku tidak tersadarkan diri kecuali di Qarn Ats Tsal’alib, maka aku angkat kepalaku ternyata ada mendung yang menaungiku. Aku memperhatikannya ternyata disana ada Jibril (Gabriel) عليه السلام, dia memanggilku dan mengatakan: “Sesungguhnya Allah Ta’ala telah mendengar ucapan kaummu terhadapmu, dan bantahan-bantahan mereka terhadapmu. Dia mengirim malaikat penjaga gunung kepadamu agar kamu memerintahkannya untuk melakukan apa saja yang kamu kehendaki terhadap mereka.” Maka malaikat penjaga gunung memanggilku dan mengucapkan salam kemudian berkata: “Wahai Muhammad, sesungguhnya Allah telah mendengar ucapan kaummu terhadapmu, aku adalah malaikat penjaga gunung, aku diutus oleh tuhanmu kepadamu agar kamu memerintahkan aku sehubungan dengan perkaramu ini, terserah engkau, kalau kamu mau akan aku jatuhkan dua gunung ini kepada mereka.” Maka Nabi صلى الله عليه وسلم bersabda: “Justru aku perharap semoga Allah melahirkan dari tulang rusuk mereka orang-orang yang menyembah Allah semata tidak menyekutukan-Nya dengan apapun.” (HR. Bukhari-Muslim)
٦٤٥ – وعن أَنس رضي الله عنه قال : كُنتُ أَمْشِي مَعَ رسول الله صلى الله عليه وسلم وعليه بُردٌ نَجْرَانيٌّ غلِيظُ الحَاشِيةِ، فأَدر كَهُ أَعْرَابيٌّ، فَجبذهُ بِرِدَائِهِ جَبْذَة شَديدَةً، فَنظرتُ إلى صفحة عاتِقِ النَّبيِّ صلى الله عليه وسلم، وقَد أَثَّرَت بِها حَاشِيةُ الرِّداءِ مِنْ شِدَّةِ جَبذَتِهِ، ثُمَّ قال : يَا مُحَمَّدُ مُرْ لي مِن مالِ اللَّهِ الذي عِنْدَكَ. فالتَفَتَ إِلَيْه، فضحِكَ، ثُمَّ أَمر لَهُ بعَطَاءٍ. متفقٌ عليه
645 – Anas رضي الله عنه a rapporté ceci : Je marchais avec le Messager d’Allah صلى الله عليه وسلم, alors qu’il portait une longue robe en étoffe de laine, avec une lisière épaisse sur le pourtour de son cou. Tout à coup, un bédouin arriva vers lui (par derrière), et le tira de sa robe, si vigoureusement, qu’en regardant le cou du Prophète صلى الله عليه وسلم, je vis que la lisière de la robe, y laissa des traces. Il lui dit : Ô Mouhammed ! Ordonne qu’on me donne des biens d’Allah, que tu détiens ! Le Messager d’Allah صلى الله عليه وسلم, se tourna vers lui, sourit, puis ordonna qu’on lui fasse un don. Ayant reçu le consensus
645 – Dari Anas رضي الله عنه dia berkata: “Saya pernah berjalan bersama Rasulullah صلى الله عليه وسلم, beliau mengenakan selimut buatan Najran yang tebal pinggirnya, tiba-tiba beliau didatangi oleh seorang badui lalu dia menarik selendang beliau dengan keras sekali. Maka saya lihat leher Nabi صلى الله عليه وسلم telah lecet oleh pinggiran selimut yang ditarik dengan keras itu, kemudian dia berkata: “Hai Muhammad berikanlah kepadaku harta Allah yang ada padamu.” Maka beliau menoleh kepadanya sambil tersenyum kemudian beliau memerintahkan untuk memberinya.” (HR. Bukhari-Muslim)
٦٤٦ – وعن ابن مسعود رضي الله عنه قال : كأَنِّي أَنظُرُ إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم يحْكِي نَبِيًا مِن الأَنبياءِ، صلوَاتُ اللَّهِ وَسلامُه عَلَيهم، ضَرَبَهُ قَومُهُ فَأَدموهُ، وَهُوَ يَمسَحُ الدَّمَ عَنْ وَجهِهِ، ويقول : « اللَّهُمَّ اغفِرِ لِقَومي فَإِنَّهُم لا يَعْلَمُونَ » متفقٌ عليه
646 – Ibn Mas’oud رضي الله عنه a dit : C’est comme si je regardais encore le Messager d’Allah صلى الله عليه وسلم, racontant ce qui était arrivé à un des prophètes صلوَاتُ اللَّهِ وَسلامُه عَلَيهم, lorsque son peuple le frappa, jusqu’à ce que le sang coula. Il essuya son visage, et dit : « Ô Allah ! Pardonne à mon peuple, car ils ne savent pas ! ». Ayant reçu le consensus
646 – Dari Ibn Mas’ud رضي الله عنه dia berkata: “Sepertinya saya melihat Rasulullah صلى الله عليه sedang menceritakan seorang Nabi dari para Nabi صلوَاتُ اللَّهِ وَسلامُه عَلَيهم, Nabi itu dipukul oleh kaumnya hingga berdarah, dia menyeka darah dari mukanya seraya berdo’a: “Ya Allah ampunilah mereka karena sesungguhnya mereka tidak mengetahui.” (HR. Bukhari-Muslim)
٦٤٧ – وعن أبي هريرة رضي الله عنه أَن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال : « لَيس الشَّديدُ بِالصُّرعَةِ، إِنَّما الشديدُ الذي يَملِكُ نفسهُ عِند الغضبِ » متفقٌ عليه
647 – D’après Abou Houraïra رضي الله عنه, le Messager d’Allah صلى الله عليه وسلم, a dit : « L’homme fort, n’est pas celui qui triomphe de ses adversaires, mais c’est plutôt celui, qui se maîtrise dans les moments de colère ». Ayant reçu le consensus
647 – Dari Abu Hurairah رضي الله عنه bahwasanya Rasulullah صلى الله عليه وسلم bersabda: “Bukanlah orang kuat itu orang yang selalu menang gulat, akan tetapi orang yang kuat adalah orang yang mampu menguasai dirinya ketika marah.” (HR. Bukhari-Muslim)
كتبه أبو سعيد محمد جبلي بن عبد الله الجزائري الفرنسي
Ditulis Oleh: Abu Said Muhammad Djebli ibn Abdullah Al-Jazairiy Al-Faransiy
Diterjemahkan oleh Redaksi ashhabulhadits dengan merujuk pada pada kitab terjemahan
Sumber : كتاب : رياض الصالحين / ٧٥ – باب العفو والإِعراض عن الجاهلين
Catatan Dari Redaksi :
الحمد لله والصلاة والسلام على رسول الله وبعد Penulis adalah Abu Said Muhammad Djebli ibn Abdullah Al-Jazairiy Al-Faransiy, beliau menuliskannya untuk kita dengan menyertakan bahasa Perancis, dimaksudkkan InsyaAllah agar saudara-saudara muslim yang tinggal disana (Perancis) bisa memahami kandungan dan maksudnya dengan baik.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar